Τι ’ν’ τούτο ρε παιδιά;

Ε λοιπόν, τούτο είναι το συνοδευτικό ελληνόφωνο μπλογκ του We Are Rogue, το οποίο με τη σειρά του – δεν τα βγάζω απ’ το μυαλό μου, σας ορκίζομαι – είναι ένα D&D μπλογκ. Δηλαδή, Dungeons & Dragons. Δηλαδή, πιο νερντ πεθαίνεις. Αλλά δεν είναι D&D γενικά κι αόριστα, είναι πολύ συγκεκριμένα για Rogues (ή Thieves που λέγαμε κι εμείς οι παλιές), για τα κλεφτρόνια που κάνουν κωλοδάχτυλο στους ιππότες και παίρνουν τα λεφτά και τρέχουν.

Αν θες να παίξεις έναν τέτοιο χαρακτήρα και ψάχνεις έμπνευση, οι πηγές είναι συνήθως αγγλικές – επειδή το παιχνίδι είναι βασικά αγγλόφωνο, και κοιτάει προς δυτικοευρωπαϊκή μεσαιωνική ιστορία και παράδοση (την οποία κάνει μαντάρα, αλλά τέλος πάντων). Αλλά αντίθετα από την ιπποσύνη, κλέφτες θα βρεις σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Στο We Are Rogue, εκτός απ’ τα εγγλέζικα που έχει της παναγιάς τα μάτια, κοτσάρω υλικό κι απ’ αλλού: τίποτα απ’ την παρισινή Αυλή των Θαυμάτων, καμιά ισπανική novela picaresca, μαφιόζους ιταλούς, βραζιλιάνους καγκασέιρος, κινέζους που έχουν ολόκληρο έπος για τους ληστές τους, τέτοια. Και τα κοτσάρω επειδή τα βρίσκω έτοιμα και δε χρειάζεται να τα μεταφράσω, ή επειδή τυχαίνει πού και πού να μη βαριέμαι και να μπορώ να τα μεταφράσω.

Αλλά με τη δική μου πολιτιστική κληρονομιά (άλα της) τι γίνεται; Εμείς ιππότες δικούς μας δεν έχουμε. (Καναδυό Βυζαντινοί αυτοκράτορες ζήλεψαν τους Φράγκους κι είπαν να διοργανώσουν κονταρομαχίες στον Ιππόδρομο και τους κοιτάζαν καλά-καλά, και λίγο μετά πήγε στο διάολο όλη η αυτοκρατορία, άστο μεγάλε, δεν έπιασε. Οι Οθωμανοί πάλι ουδέποτε ζήλεψαν τους Φράγκους.) Ιππότες με φτερά δεν έχουμε λοιπόν, έχουμε όμως ληστές και κλεφτρόνια, ουουου, να φαν κι οι κότες. Μήπως έχουν οι άλλοι ολόκληρη ιστορική περίοδο που να ονομάζεται ημιεπισήμως “Ληστοκρατία”; Ε; Δεν έχουνε.

Έχουμε λοιπόν λήσταρχους, έχουμε Κλέφτες της υπαίθρου και κλέφτες της πόλης και πειρατές της Μεσογείου, έχουμε υπόκοσμο και ρεμπέτες και μαχαιροβγάλτες, έχουμε υλικό, όχι αστεία. Αλλά άντε μετάφραστα αυτά, αν είσαι μάγκας. Άντε κάντα λιανά για αγγλόφωνο κοινό, που επιπλέον δεν έχει ιδέα απ’ το ιστορικοκοινωνικό γίγνεσθαι (ατς) εδώ κάτω στα βάθη της Βαλκανικής χερσονήσου.

Παιδιά, δε βγαίνει. Έτσι λοιπόν, είπα τα ελληνόφωνα και τοπικού (όχι μόνο ελληνικού) ενδιαφέροντος να τα κάνω ξεχωριστό μπλογκ, να βρίσκεται. Για την πάρτη μου, διότι κάνας άλλος δε φαντάζομαι να περάσει να πιει καφέ. (Αλλά άμα περάσουν, καλώς τους.)

Εν ολίγοις, όλο τούτο είναι για έμπνευση. Δεν είναι σοβαρή εργασία, παναγιάμου, ούτε έρευνα, ούτε για κριτική. Χωράει πολλή κριτική το θέμα, αλλά δεν είναι του παρόντος. Το παρόν είναι ό,τι βλέπεις: ένα ανθολόγιο κατεργαραίων.

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Υπόκοσμος της πόλης, ληστές της υπαίθρου, πειρατές της θάλασσας. Ό,τι κάτσει εκεί γύρω. Προς το παρόν, το φάντασμα του Πετρόπουλου ίπταται πάνω απ’ τα κεφάλια μας, κι έχω υλικό κυρίως για ρεμπέτες και μάγκες. Αλλά, θεωρητικά τουλάχιστον, θα χωρέσει κι ο Νταβέλης, κι ο Γιαγκούλας, και το ελικόπτερο του Παλαιοκώστα – καλή του ώρα όπου και να ‘ναι.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Και μυθοπλασία έχω (λογοτεχνία, ποίηση, σινεμά, κόμικς), και θεωρία έχω (λαογραφία, ιστορία, αργκό), και μουσική έχω (ρεμπέτικο κυρίως, και κάνα κλαρίνο), και εικόνες έχω! Και είπαμε, έχω της πόλης, της υπαίθρου, της φυλακής και της θάλασσας. Κι αν δεν τα ‘χω τώρα βρ’ αδερφέ, θα τ’ αποκτήσω στην πορεία. Κοιτάχτε το sidebar δεξιά (αν δεν έχει sidebar, σκρολάρετε τέρμα κάτω) για κατηγορίες και tags και ψαχτήρι. Μεγάλο πράμα το ψαχτήρι (και ο βασικός λόγος που μετακόμισα απ’ το tumblr κι ήρθα στα σοβαρά, τρομάρα μου).

Δες και: Βιβλιογραφία.