Ο Φωτογράφος Των Τρικάλων (Α. Μάνθος)

28ο Φεστιβάλ Ταινιών μικρού μήκους Δράμας, 2005. Σενάριο (από ένα ποίημα του Χρήστου Μπράβου) – σκηνοθεσία: Βασίλης Κοσμόπουλος. Πρωταγωνιστούν: Ηλίας Λογοθέτης, Αλέξανδρος Λογοθέτης. Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου.

“1923, Τρίκαλα. Ο τοπικός φωτογράφος επιστέφει, με το μυαλό γεμάτο εικόνες που τράβηξε σε όλη του τη ζωή. Ξαφνικά, δέχεται μια επίσκεψη από έναν θρυλικό ληστή. Παρά το γεγονός ότι καταζητείται με αμοιβή, ο ηρωικός παράνομος αφήνει τα βουνά και αποφασίζει να φωτογραφηθεί.”

Ληστρικές σφραγίδες

Οι περισσότεροι από τους ληστές των χρόνων του Μεσοπολέμου χρησιμοποιούσαν ξύλινες ή μεταλλικές σφραγίδες με το όνομα και τον υποτιθέμενο τίτλο με τον οποίο οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονταν. Ο Φώτης Γιαγκούλας υπέγραφε γαλλικά και σφράγιζε με ξύλινη σφραγίδα τα σημειώματά του όταν γύρευε λύτρα (κυρίως σε δολάρια) και στο βραχύκαννο μάνλιχέρ του είχε σκαλισμένο με περίσσια προσοχή και φροντίδα τον προστάτη του Άγιο Γεώργιο. Οι επιστολές του λήσταρχου Λεωνίδα Μπαμπάνη σφραγίζονταν με μια τεράστια μεταλλική σφραγίδα σε μέγεθος παλαιού αργυρού τάλιρου που αρχικά είχε την επιγραφή “Συμμορία Μπαμπάνη – Τράντου – Φορφόλια”. Αργότερα απαλείφθηκε το όνομα του Φορφόλια και οι επιστολές σφραγίζονταν με άλλη σφραγίδα, στην οποία είχαν προστεθεί… μετριοφρόντως οι λέξεις “Βασιλέαν του Ολύμπου” με κάτωθεν της φράσης μια κουμπούρα. Ο λήσταρχος Χρήστος Φορφόλιας υπέγραφε ως “Αρχιλήσταρχος Ελλάδος”. Την άνοιξη του 1923 οι Θ. Γκαντάρας και Φ. Γιαγκούλας ανακοίνωναν τη μία μετά την αλλη τις “διαταγές” του υπογράφοντας ως “Βασιλείς των ορέων”. […]

Ο λήσταρχος Τυροδήμος χρησιμοποιούσε σφραγίδα όπου απεικονίζονταν δύο μαχαίρια με κόκκινο μελάνι, για να θυμίζει το αίμα. Άλλοι διάσημοι ληστές χρησιμοποιούσαν τον δικέφαλο αετό ή την ελληνική σημαία και το σταυρό. Ο περίφημος Περικλής Παπαγεωργίου, που υπήρξε από τους ομορφότερους και τους πλέον αιμοβόρους ληστές των ελληνικών ορέων, είχε σφραγίδα σχήματος οβάλ που στη μέση έγραφε: “Περικλής Αθ. Παπαγεωργίου 1923″ και γύρω της “Εγώ είμαι και δεν πέθανα, βρίσκομαι στη ζωή μου, και σεις ρουφιάνοι φίλοι μου θα ‘ρθή ώρα δική μου”.

~  Βασίλης Τζανακάρης, “Οι λήσταρχοι: Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν”, εκδ. Μεταίχμιο, 2016. Φωτογραφίες χύμα απ’ το νέτι.